Ziemio przodków – dziejów świadku,

Sto pokoleń wykarmiłaś,

Lecz nie darmo – żądasz datków,

Krew swych dzieci odsączyłaś!

 

Ojców naszych wzięłaś dusze,

Ledwie życie rozpoznali,

Cierpim teraz swe katusze,

Bo przy Tobie – wszyscy mali!

 

Dziś kolejne pokolenie,

W obcym świecie szczęścia szuka,

Czy ogarnie ich zwątpienie?

Czy w historii jest nauka?

 

Dobrze wszędzie, gdzie nas nie ma,

Obce miejsca pachną rajem,

Duchy przodków wyjdą z cienia,

To zatęsknisz za swym Krajem?